Ertuğrul Özkök: Noel günü sanat galerisini açtıran Külliye mensubu kim?

ABONE OL

News

02/12/2022 11:42

BEĞENDİM

ABONE OL

News

Ertuğrul Özkök, eşinin ismine gönderme yapan “Tansu’ya Mektuplar” başlığı altında yazdığı ve “newsletter” olarak paylaştığı yazılarında bugün, Miami Arka Basel Sanat Fuarı ve haftasından Miami Arka Basel Sanat Fuarı ve haftasından izlenimlerini aktarmata devan etti. Özkök, Cumhurbaşkanlığı Sözcüsü İbrahim Kalın’ın Noel’de kapalı olan Hilton Asmus Gallery’i rica üzerine açtırarak ziyaret ettiğini yazdı.

Özkök’ün “Noel günü sanat galerisini açtıran külliye mensubu kim?” başlıklı yazısı şöyle:

Noel günü sanat galerisini açtıran külliye mensubu kim?

Miami Arka Basel sanat fuarında ikinci ve son günümüz bugün…
İkinci gün Miami Kongre Merkezi’ndeki ana salonları gezdim.
Ama evvel başlıktaki sorunun karşılığından başlayayım, zira seyahatin gazetecilik lisanıyla en “Juicy” olayı buydu.
Düşünebiliyor musunuz içinde “külliye” var, “Noel tatili” var.
O tatil günü günü açtırılan bir sanat galerisi var.
İsterseniz başından başlayayım.

Mersinli ailenin sanat galerisi sahibi kızı

Bir akşam evvel Contemporary İstanbul gecesinde sanatçı Bedri Baykam’la karşılaştım.
İki 68’li ve eski Ankaralı, eski Parisliyiz: her karşılaşmamızda konuşacak çok şey oluyor.
Bedri’nin 4 yapıtı Miami’de birebir vakitte açılan “Art Context Fuarı’nda” sergileniyor.
Beni oraya davet etti.
Eserlerinin sergilendiği yer Hilton Asmus Gallery…
Gittiğimde Bedri trafiğe takıldığı için şimdi gelmemişti.
Ben de galerinin sahibi Arica Hilton ile tanışıp sohbet ettim.
Soyadı Hilton ancak Mersinli bir ailenin kızıymış.
Chicago’da doğmuş. Soyadı Hilton olan biriyle evlenip boşanmış. Ancak bu Hilton’un bildiğimiz Hiltonlarla ilgisi yokmuş.
Türkçeyi kırık bir aksanla konuşuyor.
Çok hoş bir galeri. Merkezi Chicago’daymış.
Türkiye’de kimi varlıklı şahısların meskeninde gördüğüm şahane yüzücü heykellerini yapan Carol Feuerman‘ın ve Christina Mittermeier‘in birtakım yapıtları vardı. Hepsi güzel seçilmişti.

Noel günü Türk Büyükelçiliği’nden gelen değişik bir rica telefonu

Bedri’yi beklerken geçtiğimiz Noel’de kendisini çok etkileyen bir olayı anlattı.
ABD’deki Türk Büyükelçiliği’nden aramışlar.
Üst seviye bir devlet yetkilisinin sonraki gün gelip galerisindeki kimi yapıtları görmek istediğini söylemişler.
Hliton, “Ama yarın Noel ve bütün çalışanlar tatilde” demiş. Büyükelçilik yetkilisi gelen ziyaretçinin çok görmek istediğini hiç olmazsa yarım saat için açıp alamayacağını sormuş.
“Bu kadar istekli bir sanatseverse gelir açarım tabii” demiş.
Ertesi gün galeriyi açmış.
Gelen kişi Cumhurbaşkanlığı Danışmanı İbrahim Kalın‘mış.
Epey kalmış galeride. Birçok soru sormuş.
“Aynı vakitte müzikle de ilgileniyormuş. Bir Türk devlet yetkilisinin sanatla bu kadar bağlı olması çok hoşuma gitti ve gurur duydum” diyor.
Evet benim için Miami sanat günlerinin en farklı detaylarından biri buydu.
Tabii sonra Bedri ile sohbet başladı.Bu ortada Miami Başkonsolosumuz Feyza Barutçu Altuğ ve eşi Nehir Altuğ da galeriyi gezmeye gelmişti.

Bedri’yi etkileyen Beat Generation müellif ve sanatkarlar 4D tabloda

İstanbul’da Piramid Galerisi’nden bildiğim 4D yapıtını getirmiş buraya.
Benim de çok beğendiğim eserler bunlar.
Tabii ki bizim jenerasyonumuzu çok etkileyen Jack Kerouac üzere müellifler, Jackson Pollock üzere ressamların tesirlerini yansıtan şahane bir tablodur “Exprressive Beat.”
Zaten stanttaki yapıtlardan biri de “Genç Jackson Pollock” ismini taşıyor.

Bedri şapkası ve siyah kostümüyle Saint Germain Belle Epoque’den fırlamış gibi

Tabii madem Miami Arka Basel Fuarı’ndayız, Bedri Baykam’ın şapkası ve kıyafetinden kelam etmeden de geçemem.
Herhalde buradaki Türklerin en avantgarde kıyafeti ondaydı.
Aslında avantgarde değil vintage demek daha hakikat.
Çünkü ceketi, şapkası, üzerinde madalya takımı düğmeleri ile Paris Belle Epopue ile 1950’ler Saint Germain ortasında kararsız kalmış üzereydi.
Çok yakışmış ve çok da sevdim.
Bence rengarenk bluemint gömleğimle yanında daha çok bir “Hawaii hulahopçusu” üzere kaldım.
Ama bir gün evvel Kongre binasında sergiyi gezerken iki kişi durdurup iki dönem evvel aldığım blumint gömleğimi sordu.
Şunu da belirteyim. Miami’de kaldığım sürece beyaz Abdullah Kiğılı sneaker, Mudo ceket, blumint gömlek, mavi tişört ve blue jeanli gezdim.
Tamamen ulusal ve yerli yani…2

Miami’de hafta boyunca en başarılı ‘event’ neydi?

Şimdi geliyorum, bana nazaran bütün Miami Sanat Haftası’nın en başarılı ve değişik “event”ine…
Türkçeciler lütfen kızmayın, üç gün boyunca buranın havasına girdiğim için dilim de biraz kaydı.
Abarttığımı sanmıyorum, hatta hiç elbet diyeceğim, sanat haftası boyunca burada yapılan yüzlerce davetin en başarılısı Bodrum Maçakızı’nın “event çadırındaydı.”
South Beach denilen kentin en eğlenceli plajında kumların üzerine kurulan devasa bir çadır bu.
Maçakızı’nın sahibi Sahir Erozan yarı Amerikalı sayılabilecek bir işletmeci. Clinton yıllarında Washington’da Demokratların buluşma yeri olan City’s’i o kurmuş ve işletmişti.
İstanbul’da Boğaz’daki konutu hâlâ Amerika’dan gelen çok üst siyasetçi, iş insanı, sanatkarın uğramadan geçmediği bir yerdir.
Sahir burada galiba ikinci kez bu türlü bir davet yapıyor.
Belediyeden o kıyıda nasıl çadır kurma müsaadesi aldığına şaşırdım.

Bir software mimar ve masalar nereden geldi?

Çadırın tavanını ünlü sanatkarlarımızdan Elif Uras ve İdil İlkin hazırlamışlar. “Software mimar”, Mehmet Ali Uysal çadırın mimari dizaynını yapmış.
Büyük bir uğraş var yani…
Geceye 1500’ü yakın insan davetliydi.
Masalar, oturma kümeleri Türk Hava Yolları tarafından İstanbul’dan taşınmış.
Ortadaki klasik Maçakızı barı ise İstanbul’da yapılıp getirilmiş.
Masalardaki bardaklar Paşabahçe Nude’du.
Nude artık premium bardak ve kadehin hükümdarı haline geldi.
Resmen bağımlılık yapıyor.

İstanbul’da sordular lahmacun var mı, fiyatı ne?

Gelelim menüye…
Tabii Bodrum Maçakızı kelam konusu olunca daha İstanbul’dayken birtakım muzip gazeteci arkadaşlarım sormaya başladı:
Lahmacun var mı? Fiyatı kaç dolar? Türkiye’den ucuz mu değerli mı…
Maçakızı’nın meşhur pazar brunch menüsündeki mantı olacak mı…
Hayır benim kinayeci, muzip hoş kardeşlerim. Lahmacun ve mantı yoktu.
Ayrıca davetti yani yemekler paralı değildi.
Tatmin olduysanız ciddiyete dönelim.
Hiç abartmadan söyleyeyim.
Son vakitlerde gördüğüm en şık menüydü diyebilirim.

Külliye’nin meşhur ejder meyveli smoothie’si kadar renki bir menü

Menü şöyleydi:
(*) Golden Volzhenka havyarı ve Mango tartalin.
Dom Perignon 2010 (Dom Perignon’un Ekzekütiv şefi Marc Fadiga tarafından seçilmiş)
(*) Bekletilmiş uzun taneli Carnaroli pirinçli risotto; taze beyaz türüf mantarı ve kaya yengeci ile
Napa Vadisi’nden, filtre edilmemiş Newton Chardonnay şarabı (Maçakızı Villa Şefi Carlo Bernardini tarafından seçilmiş)
(*) Baharatlı kumkat ve hibiscus çiçeği köpüğü ile fırınlanmış Mole Poblano soslu deniz tarağı….Dom Perignon 2008 ile (Dom Perignon Egzekütiv şefi Marco Fadiga tarafından seçilmiş.)
(*) Ağır ateşte pişirilmiş kısa kaburga , ızgara patlıcan, eski kaşar püresi ve yeşillikle…Filtre edilmemiş Napa Newton Cabernet Sauvignon 2018 ile (Maçakızı Egzekütiv şefi Aret Sahakyan tarafından)
(*) Tatlı olarak: Maskarpon kremalı milföy, lime ve taze böğürtlen…Chateau d’Yquem 2011 (Maçakızı Villa Egzekütiv şefi Carlo Bernardini tarafından)
İsimler bir vakitler Külliye’de verilen davetlerin menüsündeki isimlerden biraz daha tanıdık olsa da hayli zengin…
Masada birlikte oturduğum çabucak herkesin ortak izlenimi şuydu:
Olağanüstü bir menü ve inanılmaz düzgün yapılmış…
Böyle şık bir yemeği özlemişim.
Gördüğünüz üzere Maçakızı Aret Sahakyan ve Carlo Bernardini üzere iki ünlü şefini getirmiş buraya.

Akla gelen soru: Menünün altunda yazılı o üç isim ne?

Sanırım benim üzere sizin de aklınıza şu iki soru gelmiştir.
Bu kadar üst seviye ve değerli bir tertip için kimler sponsorluk yaptı?
Taşıma işini THY yapmış.
Menünün altında ise üç isim yazıyordu.
(*)Dom Perignon: Dünyanın bir numaralı lüks marka kümesi LVMH’nin (Louis Vuitton, Moet Hennessy) premium şampanya markası.
(*) Uludağ : Bursa merkezli Türk alkolsüz içecek kümesi.
(*) Volzhenka: Paris merkezli çok ünlü bir havyar markası. Bir aile şirketi olarak kurulmuş. Hazar bölgesi havyarları ile tanınıyor.

Masalarımızda Bursa’daki Petek Apartmanı’ndan 4 imzalı bir şişe

Bu ortada Uludağ markasını bu iki büyük marka ile yan yana getiren Uludağ’ın sahipleri Levent ve Ömer Kızıl’ı da kutlarım.
Bir marka imajı bu türlü yükseltilir. Natürel masalara servis edilen Dice Kayek imzalı Uludağ maden suyu şişeleri de pek çok yabancının dikkatini çekti.
Dice Kayek markasının kurucuları Ece ve Ayşe Ege, Bursa’da ünlü Petek Apartmanı’nda Levent ve Ömer Kızıl kardeşlerle birlikte büyüdüler. Miami’de yoktular fakat kulakları oldukça çınlatıldı.

Biliyorum aklınıza şu soru da gelmiştir mutlaka

Aklınıza bir de şu soru gelmiş olabilir:
Bu da ötekiler üzere “Türkün Türk’ü ağırladığı” bir davet miydi?
Kesinlikle değildi.
Tanınmış birçok Türk vardı.
Ama tanımış ve tanımadığım birçok yabancı da vardı.
Onların sayısı Türklerin tahminen üç dört katından fazlaydı.
Mesela Mudo mağazalarının kurucusu Mustafa Taviloğlu beni, geçenlerde Stone Island markasını da alarak büyüyen Moncler markasının kurucusu ve sahibi ile tanıştırdı.

THY’nin sürprizi Johnny Depp mi yoksa George Clooney mi?

Dün Türk Hava Yolları’nın herkese “Voaavvv “ dedirtecek bir ünlüyle görüşmeler yaptığını yazmıştım.
Dünden beri adayan arayana…
İnanın ben de bilmiyorum dedim.
Özellikle bayanlar ikiye bölünmüştü.
Bir kısmı “Johnny Depp” öteki kısmı ise “George Clooney” diyordu.
Üzgünüm arkadaşlar ikisi de değilmiş…
Üstelik daha makûs bir haberim var.
Ben yanlış anlamıştım. Görüştükleri marka yüzü olacak bir kişi değilmiş.
Sponsor olacakları bir kurummuş…
THY geçmişte Manchester United ve Barcelona’nın sponsoruydu…
Bu sefer kim sanki?
Formula 1 mi?
PSG mi (Paris Saint Germain)…
Hiç fikrim yok… Yalnızca “Voaaavvv” dedirtecek bir şeymiş…

Bekle Cihangir işte dönüyorum vatana

Evet bütün dünya sanat etraflarının gözünün çevrildiği Miami Arka Basel Sanat Fuarı ve haftasından izlenimlerim bunlar.
Sizi memleketin bitmeyen sorunlarından, konuşan başların ceberrütünden iki gün olsa da kurtarabildiysem ne keyifli bana…
Ama isterseniz, “Memleketin epey sorunu varken sen nelerle uğraşıyorsun” deyip kalayı basabilirsiniz de…
O vakit tekallüs etmiş (kasılmış) hançerinizi biraz gevşetip, rahatlatabildiysem yeniden ne memnun bana…
Bugünden itibaren vatana dönüyorum ve objektifimi düzeyli magazinin mutena muhiti Upper Cihangir’e çeviriyorum yine…
Gerçi son vakitlerde çok sıkıcı bir yer haline geldi ancak olsun…
Yerli ve ulusal olsun bizim olsun…